αντισυστημική. Πρόκεται για δραστηριότητες στις οποίες διασταυρώνεται η κοινωνία των πολιτών (μέσω του εθελοντισμού), ανάμεσα στο κράτος και την αγορά.
Με βάση τα αποτελέσματα των μελετών τους, οι συνεταιρισμοί στη χώρα μας θα χρειαστούν μεγάλες προσπάθειες για να ξεπεράσουν τις υπάρχουσες δυσκολίες. Αλλά σήμερα, που οι επιχειρήσεις είναι σε κατάσταση μαρασμού, αποτελούν το επίκαιρο αίτημα.
Στις πόλεις και στην ελληνική ύπαιθρο παίρνουν χαρακτηριστικά κινήματος, με τη συμμετοχή παραγωγών και εργαζομένων που εφαρμόζουν καινοτομίες.
Ο Πέτρος Ρυλμόν τόνισε ότι η τάση είναι διεθνής, αλλά στην Ευρώπη εμφανίζεται ραγδαία ανάπτυξη λόγω της οικονομικής κρίσης, σημειώνοντας ότι πρόκειται για δυναμική που δεν θα εκλείψει, εφ' όσον τα επίπεδα της ανεργίας δεν προβλέπεται να διαφοροποιηθούν τουλάχιστον τις δύο επόμενες δεκαετίες.
Γεγονός που μπορεί να προσανατολίσει ένα τεράστιο δυναμικό σε νέες μορφές παραγωγής και οργάνωσης. Ακόμη ένας παράγοντας είναι ότι η επιχειρηματικότητα, στη συγκυρία που διαμορφώθηκε, δεν αφήνει περιθώρια και ελπίδες. Δεν υπάρχει σχέδιο για την οικονομία, παρά μόνο σε σχέση με το κράτος, επισημάνθηκε, τονίζοντας ότι οι συνεταιρισμοί αποτελούν αναγκαστική λύση.
Σχετικά με τους τομείς που καταγράφουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είπαν ότι μέσω των συνεταιρισμών δίνεται η δυνατότητα ανάπτυξης σε αρκετούς κλάδους, όπως στις εισαγωγές, την εξαγωγική δραστηριότητα, στον κλάδο τροφίμων και μεταποίησής τους, στον τουρισμό, ακόμα και στις μηχανολογικές κατασκευές, που σήμερα εισάγονται. Δυνατότητα συνεταιριστικών επιχειρήσεων δημιουργείται και στον τομέα παραγωγής λογισμικού. Οσο εφαρμόζονται πολιτικές ανάκαμψης τόσο η ανάγκη και η δυνατότητα ανάπτυξης συνεταιρισμών θα παραμένει πολύ μεγάλη, είπαν, για να προσθέσουν ότι για να πετύχει μια τέτοια προσπάθεια κρίνονται αναγκαίες οι δομές στήριξης και η βελτίωση της νομοθεσίας. Το μεγάλο ερωτηματικό για τη σημερινή παρουσία των συνεταιρισμών αφορά τον αγροτικό τομέα.
Τις δεκαετίες των παχιών αγελάδων '80 και '90, τα κονδύλια γίνονταν συχνότερα τζιπ παρά καλλιέργειες, με αποτέλεσμα σήμερα να επικρατεί η απόλυτη παρακμή.
Ο Γιάννης Δημάκης πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών στην Αργολίδα «Ρέα» πιστεύει ότι δεν κλονίστηκε τόσο η εμπιστοσύνη των καταναλωτών προς τους συνεταιρισμούς, όσο η εμπιστοσύνη των παραγωγών. Το λάθος που έγινε στο παρελθόν για τον ίδιο είναι η... ξεχειλωμένη δημοκρατία. «Ο παραγωγός πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Να ξέρει ότι στο τέλος του μήνα και του χρόνου θα έχει τα χρήματά του. Παλιότερα ξεκινούσαμε τον σχηματισμό του συνεταιρισμού από τους ιδεολόγους, οι οποίοι συμμετείχαν όποτε είχαν όρεξη». Ως σταθερή αξία στους συνεταιρισμούς βλέπει «τα καλύτερα προϊόντα. Δεν συμφέρει κανένα η νοθεία. Ο συνεταιρισμός έχει ως άμεσο στόχο να πουλήσει το πρωτογενές προϊόν». Όσο για το κοινωνικό αποτύπωμα, τονίζει ότι η ύπαρξη και μόνο των συνεταιρισμών στο παρόν αποπνικτικό περιβάλλον είναι αρκετή.
«Δεν βγάζουμε διακηρύξεις, αλλά οι μονάδες παραγωγής είναι στον τόπο μας και απασχολούν εργαζόμενους από τα χωριά εδώ. Δεν λέω να μην προχωρήσουμε σε περαιτέρω κοινωνικές δράσεις. Να μην υπονομεύσουμε ωστόσο και τη δική μας επιβίωση που εξασφαλίζεται δύσκολα».
Επιχειρηματικότητα που δεν είναι απέναντι στην κοινωνία Τις θετικές συνέπειες που μπορούν να έχουν οι συνεταιρισμοί για τη δική μας κοινωνία “που έχει στην κουλτούρα της τη συνεργατικότητα” υπογραμμίζει η Γεωργία Μπεκριδάκη από την Αλληλεγγύη για Όλους...Ο κόσμος που πηγαίνει να κάνει ένα συνεταιρισμό σε μικρή ή μεγαλύτερη περιοχή, είναι ο κόσμος που ζει εκεί, αναγνωρίζει τις ανάγκες και προχωρά σε μια καλή επιχειρηματική δράση η οποία ανταποκρίνεται στις ανάγκες της περιοχής του. Δεν είναι δηλαδή μια δράση που έρχεται από έξω, βρίσκει απλά χώρο και επενδύει κεφάλαιο.
Η επιχειρηματική δράση του συνεταιρισμού δεν είναι απέναντι στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, όπως συμβαίνει με τις πολυεθνικές που κατασπαταλούν φυσικούς πόρους για τη δική τους κερδοφορία.
Τα κέρδη των συνεταιρισμών που έχουν ως πυρήνα τους την κοινωνία επανεπενδύονται στην κοινωνία, γιατί από εκεί είναι οι εργαζόμενοι και οι προμηθευτές. Δεν συσσωρεύεται σε κάποιο άτομο τα κέρδη. Δεν υπάρχει η λογική παίρνω αν θέλω τα κεφάλαιά μου και φεύγω". Στον αντίποδα με ό,τι συνέβαινε παλιά, όταν κάποιοι έφτιαχναν συνεταιρισμό για να πάρουν τα δάνεια και τις επιδοτήσεις, η Γ. Μπεκριδάκη αναφέρει ως μοντέλο προς μίμηση τους γυναικείους συνεταιρισμούς που είναι οι μόνοι που άντεξαν τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί «προχώρησαν στον σχηματισμό τους ώστε να βγουν από το σπίτι, διαθέτουν τοπικά προϊόντα και δεν έχουν κάνει μεγάλα ανοίγματα. Οπότε τώρα οι συνεταιρισμοί τους μπορούν να προσφέρουν περισσότερες ακόμη θέσεις εργασίας είτε γιατί μεγαλώνουν είτε γιατί μπορούν να λειτουργήσουν ως παράδειγμα για τη γέννηση νέων».
Στο Κιλκίς ο αγρότης πάλι το Θύμα!
Και στο Κιλκίς τι έχει γίνει; Δυο συνεταιριστικές οργανώσεις κι εκείνες …λουκέτο! Ποιος φταίει που το Κιλκίς έχει γίνει παράτημα της Θεσσαλονίκης;
Οι συνδικαλ…ηστές της Νέας Δημοκρατίας που τόσα χρόνια διόριζαν τα δικά τους παιδιά και ζούσαν σε βάρος των παραγωγών!
Και τώρα οι αγρότες πηγαίνουν σε παραρτήματα της Θεσσαλονίκης για να εξυπηρετηθούν και στην αντιπεριφέρεια του Τζιτζικώστα - του δεξιού βασιλοπατέρα- να δώσουν γη και ύδωρ για να πάρουν καμιά επιδότηση στην ώρα της!
Πότε λαέ του Κιλκίς θα τιμωρήσεις όλους αυτούς τους καιροσκόπους που σου πίνουν το αίμα, που σου πίνουν το βιό σου; Ξύπνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου