Μια άγνωστη στιγμή
Πώς τον «έχασε μέσα από τα χέρια του» ο Φλωράκης
Μια άγνωστη στιγμή της Αριστεράς
- Μια ιστορική φωτογραφία. Ο Μάρκος Βαφειάδης (στο κέντρο με την πλούσια κόμη) με την ηγεσία του ΚΚΕ όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1983. Διακρίνονται από δεξιά Κώστας Τσολάκης (με την πλάτη), Γιώργης Τρικαλινός, πίσω του ο Χαρίλαος Φλωράκης και μπροστά τους ο νεαρός τότε Σπύρος Χαλβατζής, ενώ πιο πέρα ο Μίκης Θεοδωράκης και πίσω του δεξιά ο Μίμης Ανδρουλάκης, τσουγκρίζουν τα ποτήρια με το τσίπουρο υποδεχόμενοι τον πρώην ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΔΣΕ που επέστρεψε από την Σοβιετική Ένωση.
Αφορά την επιστροφή του «Μάρκου» στην Ελλάδα από την πολιτική προσφυγιά στα τέλη Μαρτίου του 1983 και τις συζητήσεις του με την τότε ηγεσία του ΚΚΕ υπό τον Χαρίλαο Φλωράκη. Αν και όλα πήγαινα καλά στις συζητήσεις του με τον Περισσό, τελικώς η επανασύδεσή του με το κόμμα δεν κατέστη εφικτή, γεγονός που εκμεταλλεύθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τον πήρε στο ΠαΣοΚ, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Επικρατείας στις αναμετρήσεις του 1989 και 1990.
Πώς οδηγήθηκαν όμως τα πράγματα ως εκεί; «Ο Μάρκος απαίτησε στις συνομιλίες του με το ΚΚΕ να έχει απέναντί του ένα στέλεχος της νέας γενιάς, άσχετο με τις παλαιές εσωκομματικές συγκρούσεις – συγκεκριμένα εμένα ονομαστικά. Έπαθα σοκ στις μακρές συζητήσεις μας στο φτωχικό του δωματιάκι σε ξενοδοχείο γωνία Ακαδημίας - Ιπποκράτους. Ήταν μια φωνή από τους τάφους», εκμυστηρεύεται ο Μίμης Ανδρουλάκης, που τότε ήταν στέλεχος του ΚΚΕ.
«Τα βρήκαμε, όμως, σε όλα, με μία μόνο εκκρεμότητα, και οργανώθηκε θερμή υποδοχή του στον Περισσό με άφθονο τσίπουρο και μεζέδες και με τον Μίκη, ξανά οπλίτη, έφηβο στους επτά ουρανούς. Εννοείται ότι ταυτόχρονα βυσσοδομούσαν στο Κόμμα τόσο οι μεταλλαγμένοι ζαχαριαδικοί όσο και οι αντιζαχαριαδικοί», αναφέρει. Ωστόσο, υπήρχε μια σοβαρή εκκρεμότητα στις κατά τα άλλα θερμές επαφές. «Η εκκρεμότητά του, που δεν την πήρα στα σοβαρά στην αρχή, ήταν: “Ή επιστρέφω εδώ και τώρα στη θέση μου, δηλαδή στο Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, απ’ όπου με καθαίρεσε άδικα ο Ζαχαριάδης, ή φεύγω. Αυτό για μένα είναι ηθική αποκατάσταση”». Αυτή ήταν η αδιαπραγμάτευτη απαίτηση του Βαφειάδη, η οποία υπερέβαινε τα κομματικά στεγανά.
«Αμάν, βρε Χαρίλαε!»
«Αν μπλέξουμε, βρε Μάρκο, πάλι σ’ αυτά τα παλιά, το διαλύσαμε το μαγαζί», θα του πει ο Φλωράκης υποσχόμενος ότι υπάρχουν κι άλλοι τιμητικοί τρόποι για την κομματική αποκατάστασή του. Ενώ ο Μίκης σε σχετικό δείπνο στο σπίτι του θα πει στον Μάρκο: «Πρέπει να κάτσεις μπροστά στα έδρανα του ΚΚΕ στη Βουλή για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση». «Ναι, αλλά πρέπει να ακολουθήσουμε τις διαδικασίες που προβλέπει το καταστατικό του Κόμματος. Να υποβάλεις αίτηση αποκατάστασης στη σχετική επιτροπή», συμπλήρωσε ο Χαρίλαος εξοργίζοντας τον Θεοδωράκη: «Αμάν, βρε Χαρίλαε!», θα του πει.
«Έτσι ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Μανώλης Γλέζος, δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες της εαμογενούς Aριστεράς, προς απογοήτευση του Μίκη, θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, μοίραζε τιμητικά διπλώματα, έκοβε αντιστασιακές συντάξεις, κάλυπτε συνταξιοδοτικά και στεγαστικά τους πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφθαναν κι ήταν έρημοι κι απροστάτευτοι σαν την καλαμιά στον κάμπο. Είχαν εξαντληθεί να περιμένουν την πραγματική αλλαγή και τον χαμένο παράδεισο. Ήθελαν στην πλειονότητά τους μια άμεση εφικτή χειροπιαστή βελτίωση στην καθημαγμένη ζωή τους.
Στις 23 Αυγούστου του 1982 η αίθουσα της Βουλής σείεται από τα χειροκροτήματα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Ήταν η μέρα ψήφισης του νόμου για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Χειροκρότησε ή όχι ο Μίκης; Σήμερα θυμάται πως δεν συγχρονίστηκε με τους άλλους βουλευτές, γιατί η αναγνώριση δεν κάλυπτε τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Η ΝΔ αποχώρησε από τη Βουλή και ο αρχηγός της Ευάγγελος Αβέρωφ δηλώνει ότι θα αντικαταστήσει αυτό ”το συγχωροχάρτι στο ΚΚΕ” με άλλον νόμο ”εθνικόν”», θυμάται ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου