Υπάρχουν
δυο τρόποι για να προσεγγιστεί το ερώτημα αυτό: γενικά θεωρητικά ή με
συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Και οι δύο οπτικές
είναι χρήσιμες και αναγκαίες. Αναγκαίος είναι κι ο εσωτερικός διάλογος
μεταξύ τους, μιας και δεν τις χωρίζουν σινικά τείχη. Επιπλέον, η δύναμη
της μιας δίνει δύναμη και στην άλλη. Στην παρέμβασή μου, όμως, θα ήθελα
να εστιάσω στη δεύτερη κυρίως οπτική.
Τι
μπορούμε, λοιπόν, να πούμε για το σύγχρονο κράτος; Μπορούμε, προφανώς,
να επαναλάβουμε ανεπιφύλακτα τις κλασικές μαρξιστικές θέσεις ότι
αποτελεί συλλογικό κεφαλαιοκράτη, όργανο έκφρασης των συμφερόντων του
κεφαλαίου, μηχανισμό που υλοποιεί την εξουσία και την κυριαρχία του.
Θα
πει κανείς. Αυτά ίσχυαν πάντα και θα ισχύουν πάντα στον καπιταλισμό. Ας
το βασανίσουμε λίγο, όμως. Γιατί; Γιατί αυτοί οι χαρακτηρισμοί -για
τους οποίους υπήρχε και υπάρχει συζήτηση και αντιπαράθεση και εντός του μαρξιστικού ρεύματος και ανάμεσα
σε αυτό και στον αναρχισμό, τα ελευθεριακά κι άλλα ριζοσπαστικά
ρεύματα- δεν εκδηλώνονταν με τον ίδιο τρόπο στην ιστορική πορεία του
καπιταλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου