Βαφειάδης: "Χρίσματα δίνουν μόνο οι τοπικές κοινωνίες" ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ

Του Θόδωρου Βαφειάδη* «Είναι επίσημο! Ο άλφα υποψήφιος έλαβε το χρίσμα από το χι κόμμα για την τάδε Δημαρχία/ Το άλφα κόμμα έδωσε το χρίσμα υποψηφιότητας για την τάδε Περιφέρεια στον χι πολιτευτή του/ Πολλοί οι διεκδικητές του χρίσματος για την ηγεσία του τάδε δημοτικού/περιφερειακού συνδυασμού», κ.ο.κ.

Είναι σύνηθες πλέον, τα τελευταία χρόνια, η λέξη χρίσμα
να μονοπωλεί τις προεκλογικές διεργασίες των κομμάτων ως προς την επιλογή των στελεχών, που θα ηγηθούν των ψηφοδελτίων τους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Πρόκειται σαφώς για μια αναχρονιστική διαδικασία, που όχι μόνο «περιορίζει» τους ψηφοφόρους, αλλά εκθέτει πολλές φορές και τα ίδια τα κόμματα.

Συν τοις άλλοις, η όλη διαδικασία ευτελίζει τη λέξη χρίσμα και από ετυμολογικής πλευράς, καθώς η έννοια που της δίνουν σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό περιεχόμενό της (χώρια που δεν προέρχεται από το ρήμα χρήζω, όπως λανθασμένα αναφέρεται, αλλά από το χρίω), αλλά και από ιστορικής πλευράς. Διότι, εν καιρώ υποτίθεται δημοκρατίας παραπέμπει σε πολιτικές και εικόνες... του Μεσαίωνα ή έστω της εποχής της Απολυταρχίας, όταν οι πάντες και τα πάντα εξαρτώνταν από την βούληση των κατά κανόνα αυταρχικών ηγεμόνων, που έδιναν μονοπωλιακώς χρίσματα... σε οποιονδήποτε για ο,τιδήποτε!

Σαν να μην άλλαξε τίποτε λοιπόν, σήμερα, τα κόμματα εξουσίας, μέσα από τα όργανά τους, ήτοι μια... παρέα ολίγων, με ιδιοτελή πολλές φορές συμφέροντα και κεκλεισμένων των θυρών, αποφασίζουν για το μέλλον μας χωρίς τις περισσότερες φορές να έχουν ούτε τη σωστή ενημέρωση, ούτε την ορθή κρίση, παρακάμπτοντας και αγνοώντας τη βούληση των τοπικών κοινωνιών. Δεν κατανοούν όμως, ότι η εμμονή σε σκουριασμένες πλέον αντιλήψεις, τύπου χρίσματος σε «εκλεκτούς», βλάπτει πρωτίστως τα... ίδια!

Διότι, πέραν των όποιων αστοχιών σε συγκεκριμένες επιλογές, που στοιχίζουν είτε την απώλεια είτε την μη κατάκτηση ΟΤΑ, η εμμονή αυτή οδηγεί τα εν λόγω κόμματα, αν όχι σε πλήρη διάσταση, σε αποδυνάμωση των δεσμών με τις τοπικές κοινωνίες που ειδικώς στις αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν το οξυγόνο τους. Είναι τόσο... πολύπλοκο να καταστεί αντιληπτό στις ηγεσίες τους;

Και αν είναι τόσο δύσκολη η απαλλαγή από την λέξη χρίσμα, τότε μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα συνέχισης της χρήσης της, αλλά υπό ένα πολύ συγκεκριμένο όρο: Την αλλαγή του σημερινού στρεβλού περιεχομένου της, ώστε χρίσμα να σημαίνει η ανάθεση της ηγεσίας των συνδυασμών τοπικών και περιφερειακών εκλογών από τις κομματικές βάσεις κάθε τόπου, που αποτελούν ζωντανό στοιχείο της κάθε τοπικής κοινωνίας.

Πιο απλά, για τους εκλεκτούς υποψηφίους για τους ΟΤΑ να αποφαίνονται και να
αποφασίζουν οι τοπικές κοινωνίες στον οποιοδήποτε κομματικό χώρο, ελεύθερα και χωρίς επιρροές και απόπειρες χειραγώγησης, ώστε να εξασφαλίζεται η επιλογή των πραγματικά αρεστών και ικανών.

Μόνο έτσι, μπορεί να προασπιστεί το καλό και το πραγματικό συμφέρον ενός τόπου, (εξάλλου αυτό θα έπρεπε να αποτελεί το ζητούμενο για κάθε κόμμα).

*Θόδωρος Βαφειάδης
Ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Κιλκίς
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΚΙΛΚΙΣΙΩΤΗ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ 
ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ