Προφανώς μας πείραξε η ζέστη.
Προφανώς οι φωτιές μας έκαψαν κάθε ίχνος νιονιού. Προφανώς «μη γνώτω η αριστερά τι ποιεί η δεξιά σου». Και προφανώς μπερδέψαμε την ...
κούτσα με την βούρτσα!
Οτι, μα ότι πιάνουμε σ αυτή την Σαρρωκώσταινα το μαγαρίζουμε και μετά το κάνουμε σαλάτα.
Η σχέση του «κοντορεβυθούλη» Τσίπρα με τον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς, επονομαζόμενο «Στάλιν», είναι αντίστοιχη και ανάλογη με την σχέση που έχω εγώ με τον Μακιαβέλι!
Και για την αποκατάσταση της ιστορικής ακρίβειας, δύο πράγματα έχω να πω. Οτι ο Στάλιν είναι ένας εκ των σπουδαιότερων, ακαταπόνητων και ανάλγητων μακελάρηδων στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Επομένως εσαεί καταδικασμένος στην συνείδηση της ανθρωπότητας. Και δεύτερο, ότι η πλάστιγα του Δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και η συντριβή του θηριώδους και αχόρταγου κανίβαλου Αδόλφου Χίτλερ, άρχισε να γέρνει υπέρ των Συμμάχων μετά την πανωλεθρία των γερμανικών στρατευμάτων στο Στάλινγκραντ, σε μια από τις πιο δολοφονικές, ανελέητες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας!
Πιο αναλυτικά. Και με την προτροπή αλλά και συμβουλή να ρίξετε μια ματιά στην «Μικρή ιστορία της Ρώσικης επανάστασης» του Βρετανού Εντουαρντ Χάλετ Καρ (1892-1982). Που θεωρείται ο πιο αξιόπιστος, αντικειμενικός και σχολαστικός ερευνητής της Ρωσικής Ιστορίας του εικοστού αιώνα. Που έγραψε εννιά τόμους, εξαντλητικής εξιστόρησης για τα πρώτα χρόνια της Ρωσικής επανάστασης. Που υπήρξε ένας εκ των κορυφαίων καθηγητών στο Trinity College του Κέιμπριτζ. Και που διετέλεσε, επί σειρά ετών, ανώτερος αξιωματούχος στο Βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών!
Ενα λοιπόν. Ο Στάλιν, μέσα στη μανία του να κατοχυρώσει την εξουσία του, «εξαφάνισε», ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους, ολόκληρη την επαναστατική ομάδα του Λένιν. Μοναδικό πλάσμα που δεν τόλμησε να αγγίξει ήταν η Ναντέζντα Κρούπσκαγια, η χήρα του Λένιν. Προφανώς δεν πρόλαβε να την «εξαφανίσει» και για ένα απλό λόγο. Πέθανε το 1924, πριν από την εγκαθίδρυση της απόλυτης δικτατορίας του Στάλιν!
Δύο λοιπόν. Οταν ο Στάλιν εγκαταστάθηκε στην εξουσία, η τεράστια αυτή χώρα βρισκόταν «εκατόν πενήντα χρόνια πίσω από την προηγμένη Δύση» (η διαπίστωση είναι δική του)
Τρία λοιπόν. Η μετακίνηση της καθυστερημένης, Μεσαιωνικής, τριτοκοσμικής Ρωσίας προς τον εικοστό αιώνα, συντελέστηκε με δύο βίαιες, αιματηρές, εφόδους. Η πρώτη με την «βίαιη κολεκτιβοποίηση» όπου εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες εκτοπίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν. Και η δεύτερη με την βίαιη εκβιομηχάνιση. Στην οποία, μάλιστα, βοήθησαν εκατοντάδες μηχανικοί και τεχνικοί από τις ΗΠΑ. Οσο κι αν αυτό ακούγεται εξωφρενικό. Το αποτέλεσμα αυτής της βίαιης εκβιομηχάνισης είνα πιστοποιημένο από τρία «γεγονότα».
Οτι κάπου στο τέλος της δεκαετίας του τριάντα οι ρυθμοί ανάπτυξης είχαν ξεπεράσει ακόμα κι αυτούς των ΗΠΑ. Οτι η Ρωσική πολεμική βιομηχανία θωράκισε την χώρα. Και ότι η ΕΣΣΔ εξασφάλισε μια σχετική αυτάρκεια στο πεδίο της βαριάς βιομηχανίας!
Τέσσερα λοιπόν. Ομως παρά τις μαζικές εκτοπίσεις, τους συστηματικούς βασανισμούς και τις μαζικές εκτελέσεις, με συνοπτικές διαδικασίες, ουδεμία σχέση το Σταλινικό φαινομένο με τον Χιτλερισμό. Για πολλούς λόγους. Ενας εξ αυτών είναι το επίσης πιστοποιημένο γεγονός ότι οι Χιτλερικοί εξόντωσαν με απίστευτη βαρβαρότητα κάθε ανθρώπινο, ζωντανό «στοιχείο» που έβρισκαν μπροστά τους. Οτι σφράγιζαν στις εκκλησίες γέρους και γυναικόπαιδα και στην συνέχεια τους έκαιγαν ζωντανούς. Οτι στην υποχώρησή τους κατέστρεψαν, με πρωτοφανή μανία, κάθε υποδομή που έβρισκαν μπροστά τους. Και ότι 22 εκατομμυρία οι νεκροί σοβιετικοί από την λαίλαπα της ακόρεστης γερμανικής «μηχανής». Που σημαίνει ότι περίπου τα μισά θύματα του Β Παγκοσμίου πολέμου ήταν Ρώσοι και «λοιποί» σοβιετικοί!
Με ένα λόγο και οι δύο αντίπαλοι έχουν από την πλευρά τους δίκιο. Η κυβέρνηση έπρεπε να καταδικάσει τις σταλινικές θηριωδίες. Αλλά και η αντιπολίτευση έπρεπε να μην φλερτάρει τόσο ανερυθρίαστα με την ακροδεξιά προπαγάνδα η οποία βολεύεται να ταυτίζει τον Σταλινισμό με τον Χίτλερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου