Πόσο ψεύτικη και φτιασιδωμένη φαντάζει η οργισμένη αντίδρασηΣαμαρά και του υπόλοιπου θιάσου στο σχολιασμό από τον Πάνο Σκουρλέτη ενός δημοσιεύματος που έκανε λόγο για «ταμείο» στήριξης βουλευτών που θα «πείθονταν» να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Στην ουσία θα ψήφιζαν την παράταση του βίου αυτής της αμαρτωλής κυβέρνησης, κόντρα στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Και αυτό ως προοπτική έχει μεγαλύτερο κόστος από τις μεγαλοστομίες περί πολιτικής αποσταθεροποίησης και όλα τα υπόλοιπα που ανασύρουν από την δεξαμενή των στερεότυπων δηλώσεων.
Ζητήσαν την παρέμβαση της δικαιοσύνης. Και την είχαν σε χρόνο ρεκόρ. Ζητούν ονόματα και διευθύνσεις. Για ποιο ακριβώς πράγμα;
Για την πέραν πάσης αμφιβολίας βεβαιότητα, ότι το σύστημα που υποστηρίζουν, ζει χρόνια τώρα από τα δανεικά των φοροκλεπτών που μετατρέπονται σε ευγενικές χορηγίες;
Αν θέλουν αποδείξεις και ονόματα, ας ανοίξουν τις ατζέντες τους και σε αρκετά γράμματα θα βρουν εκδότες και επιχειρηματίες που με γνωστούς πλέον τρόπους, λειτουργούν ως τεχνητή αναπνοή και οξυγόνο σε μπουκάλα.
Παράγοντας αποσταθεροποίησης και υποκινητής πολιτικής ανωμαλίας.
Έτσι θεωρεί την αξιωματική αντιπολίτευση ο πρωθυπουργός που ανέχεται ο αντιπρόεδρος του και συμπρωθυπουργός να συγχρωτίζεται με τον μεταφορέα του ενός εκατομμυρίου μάρκων στο ταμείο του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Ο Οποίος κυκλοφορεί ελεύθερος και μάλιστα τιμά με την παρουσία του τις επετειακές εκδηλώσεις του συγκυβερνώντος κόμματος. Ο Τσουκάτος δεν ενοχλεί πλέον τον κύριο Σαμαρά;
Προχθές, στην επετειακή εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας , όταν ξαναέσφιξε το χέρι του πολιτικού του ευεργέτη, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν μπορούσε να του ζητήσει να τον απαλλάξει από την ιστορική κατηγορία που παραμένει ενεργή ακόμη και σήμερα;
Την Κατηγορία που δεν ανακάλεσε ποτέ ο επίτιμος εν ζωή πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πατέρας ενός υπουργού και μίας βουλευτού. Την κατηγορία που θέλει τον κύριο Σαμαρά να ρίχνει την κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993 δέσμιος οικονομικών συμφερόντων για τις προμήθειες του ΟΤΕ. Αυτά ξεχάστηκαν;
Ακόμη και αν προσπαθούν να επενδύσουν στη λήθη, με την λογική ότι το παρελθόν που θέλεις να ξεχάσεις είναι κάτι σαν τους αποδημήσαντες κακούς συγγενείς που «δικαιώνονται, ΔΕΝ έχει κανείς το δικαίωμα να υποκρίνεται ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ακόμη μαύρο πολιτικό χρήμα.
Καθυστερεί πάρα πολύ να το εντοπίσει η δικαιοσύνη. Που είναι ίσως η μόνη θεσμική εξουσία που μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συνεχίσει να το ψάχνει όπως στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου. Επειδή όμως αργεί πάρα πολύ, ενισχύεται στους περισσότερους η αυθάδεια ότι με περιθώριο αρκετών ετών, θα μπορούσαν και τώρα να τζογάρουν στα υπόγεια της παραπολιτικής οικονομικής διαπλοκής.
Βαρύγδουπες και πομπώδεις, σκουριασμένες και αραχνιασμένες δηλώσεις – Αφορισμοί, δεν πείθουν πλέον κανέναν. Η κοινωνία, ακόμη και ως απλοϊκή λαϊκή αντίδραση, δικαιούται να σχολιάσει: Σιγά μη σκίσετε κανένα καλτσόν κύριε Σαμαρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου