Ηταν μια καλή εκδήλωση

ΧΩΡΙΣ  ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΠΟ ΚΙΛΚΙΣΙΩΤΕΣ

Κιλκίς – Πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες 22/1

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

τελευταίο εξάμηνο εξελίσσεται έντονα στα σύνορα του ελληνικού κράτους, αλλά και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, μια συνθήκη εγκλωβισμού και συστηματοποιημένης διαχείρισης των μεταναστριών/-στών. Αυτή η συνθήκη δεν εμφανίστηκε απ’το πουθενά, καθώς μεταναστευτικές ροές υπήρχαν ανέκαθεν. Όμως, ο μόνιμος ανταγωνισμός του οικονομικού πόλεμου των αφεντικών διεθνώς, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η χρόνια υποτίμηση εξαθλιωμένων περιοχών και πληθυσμών στην Αφρική και την Ασία, σε συνδυασμό με την αποσταθεροποίηση και τον εμπόλεμο κατακερματισμό της Μ.Ανατολής, δημιούργησαν ένα σύνολο διάχυτων ροών.

Μπροστά σ’αυτή τη συνθήκη, τα ευρωπαϊκά κράτη όχι μόνο κλείσαν δρόμους και σύνορα σε πληθυσμούς που επιχείρησαν να μετακινηθούν, αλλά και επιδόθηκαν σε στρατιωτικού τύπου τακτικές εξόντωσής τους. Χαρακτηριστική είναι η αύξηση της καταστολής σε παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδας (Ειδομένη) και νησιά (πχ Λέσβο, Κω), με την αποστολή μπάτσων (κλούβες ΜΑΤ), εξοπλισμού, καθώς επίσης και η αύξηση της συμμετοχής της Frontex στους συνοριακούς ελέγχους. Η Frontex, η οποία είναι ενεργή απο 7/12 και στην Ειδομένη στο Κιλκίς, αποτελεί ευρωπαϊκή συνοριακή αστυνομία που δραστηριοποιείται σε συντονισμό με τις τοπικές αρχές στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, απ’το 2005. Στην ουσία είναι ένας ιδιωτικός ευρωστρατός, που χρηματοδοτείται απ’την ΕΕ, και συμβάλλει στην καταστολή, τον έλεγχο, την φυλάκιση και την απέλαση των μεταναστών, ενώ οι αρμοδιότητές της έχουν επεκταθεί όσο αφορά την δίωξη μεταναστών σε συνεργασία με τους μπάτσους.

Στα σύνορα του ελληνικού κράτους στον Έβρο, υπάρχει χρόνια τώρα υλικοτεχνικός εξοπλισμός επιτήρησης. Ένας φράχτης, με κάμερες παρακολούθησης, που εμποδίζει τη μετακίνηση των μεταναστών, με αποτέλεσμα αυτοί να πεθαίνουν στην προσπάθειά τους να περάσουν απο δύσβατα σημεία (πχ ποτάμια). Ανάλογοι φράχτες υψώθηκαν πριν κάποιο διάστημα απ’το μακεδονικό κράτος, στα χερσαία σύνορά του με το ελληνικό, ενώ αντίστοιχες κινήσεις φραγμού έχουν γίνει και απο άλλα ευρωπαϊκά κράτη (πχ τείχος στην Ουγγαρία). Μια ακόμη μέθοδος καταστολής είναι η καταγραφή των μεταναστών με κριτήρια διαχωρισμού «πρόσφυγα-μετανάστη», ή ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους. Τόσο στη Μυτιλήνη, όσο και στην Ειδομένη αποτυπώθηκε έμπρακτα αυτό, στο ποιοί μπορούσαν να συνεχίσουν τη μετακίνηση.

Η διαχείριση των μεταναστών απ’την κυριαρχία δεν περιορίζεται εκεί, ούτε σχετίζεται πάντα με το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα του κράτους. Απ’το καλοκαίρι γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς κινητικότητας εθελοντών, ΜΚΟ, οργανώσεων κ.α. στα σύνορα. Ένα σύνολο ετερόκλητων ανθρώπων, παρακινούμενων απο ποικίλα κίνητρα, απο φιλάνθρωπους που αναπαρήγαγαν σε πολλές περιπτώσεις τους παραπάνω ρατσιστικούς διαχωρισμούς (συμπόνια στους Σύριους, και ξέχωρη αντιμετώπισή τους απ’τους λοιπούς μετανάστες), εώς καθαρά επαγγελματίες μισθοφόρους που κάναν ρομποτικά τη δουλειά τους, αποστειρωμένα απο οτιδήποτε αναδεικνύει τους λόγους όλης αυτής της κατάστασης. Στην Ειδομένη, τα σύνορα κλείναν τακτικά με όλους τους παραπάνω να περιτριγυρίζουν τους μετανάστες, ενώ ένα πλήθος μεταναστών (1500-2000 άτομα) ήταν αποκλεισμένος εκεί εως και 3 βδομάδες, με διάφορους «καλοθελητές» να τους πληροφορούν ότι μπορούν να μετακινηθούν με λεωφορεία πίσω στην Αθήνα. Στην πραγματικότητα, θα οδηγούνταν σε μέρη στοιβάγματος, προορισμένοι για κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Παράλληλα, η μαφία και οι λαθροδιακινητές κάνουν χρυσές μπίζνες εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες των μεταναστών με όρους εκβιασμού και υλικής τους εξόντωσης. Και όλα αυτά, την ίδια περίοδο που το κλίμα στην περιοχή ήταν φορτισμένο, με τους μετανάστες που δεν μπορούσαν να περάσουν τα σύνορα, να συγκρούονται με την καταστολή, και κάποιους απο αυτούς να κάνουν κινητοποιήσεις για ισότιμη μεταχείριση (συνθήματα σε πλακάτ, απεργίες πείνας κτλ.). Μεταξύ άλλων υπήρξαν καταδιώξεις, τραυματισμοί και ο θάνατος ενός Μαροκινού, ενώ στις 9/12 η Ειδομένη εκκενώνεται έπειτα –και- απο πιέσεις του ΟΣΕ για άνοιγμα των γραμμών που είχαν καταληφθεί με καταυλισμούς. Πλέον, οι ΜΚΟ έχουν στήσει με τα ζεστά τους κονδύλια καταυλισμούς, και ισχύει η ίδια διαχείριση με διαχωριστικά κριτήρια. Επίσης, 20 χλμ απ’τα σύνορα, σε πρατήριο βενζίνης ΕΚΟ, τα λεωφορεία σταματάνε, και οι μετανάστες περιμένουν την έγκριση των μπάτσων για να συνεχίσουν, ενώ ο καταστηματάρχης του καφέ και εστιατορίου δεν επιτρέπει σε αλληλέγγυους να προσεγγίζουν για βοήθεια τους μετανάστες, κάνοντας στην ουσία μπίζνα χρησιμοποιώντας τους.

Όλο αυτό το διάστημα ο κυρίαρχος λόγος στα media μονοπωλεί έντονα σε μαζικό επίπεδο αντιλήψεων. Παίζεται συνεχώς ο διαχωρισμός πρόσφυγα-μετανάστη, κάτι που όπως προαναφέρθηκε, αναπαράγεται απο κομμάτια υποτίθεται αλληλέγγυα, και απ’το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου. Με τον τρόπο αυτό, απ’τη μία, εμπεδώνεται ο πόλεμος ως μια φυσική κατάσταση πραγμάτων, ενώ απ’την άλλη όσοι μετακινούνται λόγω οικονομικής εξαθλίωσης, θεωρούνται απριόρι άξιοι στοιβάγματος, παραγκωνισμού και κυνηγητού. Αυτή η ρητορική έχει σκοπό να προκαλέσει ρήγματα και μεταξύ των ίδιων των μεταναστών, σε μια προσπάθεια να μην αντιληφθούν τα συμφέροντά τους υπο ένα ταξικό πρήσμα αγώνων και να δημιουργηθούν μεταξύ τους ομαδοποιήσεις και διαμάχες. Επιπλέον, μετά τα γεγονότα στο Παρίσι, υπάρχει κατακόρυφη αύξηση της καταστολής στα ευρωπαϊκά κέντρα ενώ η ισλαμοφοβία κλιμακώνεται σε επίπεδο θεάματος.

Είναι ο ίδιος θεαματικός λόγος που απ’τη μία θυματοποιεί τους «πρόσφυγες», και απ’την άλλη ποινικοποιεί εκ των προτέρων τους μετανάστες που στοιβάζει το κράτος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η στρατηγική του ελληνικού κράτους γύρω απ’τα στρατόπεδα είναι παγιωμένη τα τελευταία χρόνια, αυτά δεν έκλεισαν ποτέ, και υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν, ανεξαρτήτως δεξιάς ή αριστερής διαχείρισης. Για εμάς, αποτελούν ένα κομμάτι του εγκλεισμού, όπου στοιβάζονται τα πλέον υποτιμημένα και βίαια παρανομοποιημένα κομμάτια της ταξικής πυραμίδας. Στόχος είναι άλλοτε η ένταση αυτής της υποτίμησης, και άλλοτε ο πλήρης αφανισμός αυτών των κομματιών που περισσεύουν, τα οποία απελαύνονται, ή αν γλιτώσουν απο όλη την καταστολή, χρησιμοποιούνται ως φθηνό (και παράνομο) εργατικό δυναμικό απ’τα ντόπια αφεντικά. Παράλληλα, υπάρχουν εταιρείες και οργανισμοί που’χουν άμεσα υλικά συμφέροντα απ’την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπως εταιρείες επισιτισμού, εξοπλισμού ασφάλειας κτλ. Οι συνθήκες εγκλεισμού είναι άθλιες, ενώ τα διαστήματα κράτησης των μεταναστών παρατείνονται αυθαίρετα πολλές φορές. Για τους λόγους αυτούς και στα πλαίσια εναντίωσης στον εγκλεισμό τους γίναν πρόσφατα κινητοποιήσεις μεταναστών με απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελληνικού, και εξέγερση στο στρατόπεδο Κορίνθου, ενώ χαρακτηριστική είναι και η αποχή συσσιτίου της Sanaa Taleb, η οποία βρέθηκε έγκλειστη και παρανομοποιημένη ενώ δούλευε ήδη στην Ελλάδα, επειδή έληξαν τα χαρτιά της, ενώ δέχτηκε σωματική βία όταν αντιστάθηκε στην απέλασή της, και βρέθηκε έγκλειστη ξανά σε ψυχιατρείο και στρατόπεδο συγκέντρωσης εκ νέου.

Την ίδια περίοδο που η ασφάλεια και η καταστολή στην Ευρώπη οχυρώνονται, τα ακροδεξιά αντανακλαστικά της κοινωνίας παραμένουν ζεστά. Αυτό φαίνεται και απ’την αύξηση της κινητικότητας των φασιστών σε περιοχές κοντά στα σύνορα, όπως πχ στη Λέσβο όπου γίναν επιθέσεις σε μετανάστες και βυθίσματα λέμβων ή στην Κω (καλέσματα για πολιτοφυλακές). Επίσης επιθέσεις απο φασίστες έχουν δεχτεί αυτοοργανωμένοι χώροι και καταλήψεις (Κουβέλου, Terra Incognita, Libertatia, Ανάληψη κ.α.). Συνάμα, ενώ οι πνιγμοί στο Αιγαίο αυξάνονται και οι λιμενόμπατσοι επιδίδονται σε κυνηγητά και πυροβολισμούς βαρκών, γίνεται επιχείρηση να στοχοποιηθούν οι αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης στους μετανάστες, όπως στη Μυτιλήνη που ο δήμαρχος απείλησε με κάλεσμα των ΜΑΤ, και να παραγκωνισθούν αυτές ως έκνομες, καθώς πάει να θεσμοθετηθεί ότι για να είναι νόμιμη μια δομή για τους μετανάστες πρέπει να’ναι αναγνωρισμένη απ’το κράτος, όπως οι ΜΚΟ.

Εμείς απ’την πλευρά μας είμαστε ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, τους φασίστες και όσους στοχοποιούν τους μετανάστες. Δεν θέλουμε καμία σχέση με πολιτικούς, κόμματα, media και ΜΚΟ. Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη με τις δικές μας δομές για την κάλυψη υλικών αναγκών, στα πλαίσια κοινών αγώνων με μετανάστες. Οργανωνόμαστε συντονισμένοι απο διαφορετικά μέρη, παίρνοντας θέση, σε μια κίνηση δημιουργίας μιας ευρύτερης εστίας αγώνα. Είμαστε αλληλέγγυοι στα εγχειρήματα καταλήψεων στέγης όπως του Ορφανοτροφείου στη Θεσ/νίκη, των καταλήψεων Νοταρά και Θεμιστοκλέους58 στα Εξάρχεια, και των αυτοοργανωμένων δομών στη Λέσβο, καθώς επίσης και σε κάθε εγχείρημα, κατάληψη, στέκι που προάγει αυτά τα προτάγματα.

ΣΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ                                      
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ,
ΚΙΛΚΙΣ, 22/01, 17.00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ
Συνέλευση Αναρχικών απο Έδεσσα, Κιλκίς, Ξάνθη και Σέρρες