Το ψέμα ξεκινάει κιόλας από την παιδική ηλικία, όπου είναι και θεμιτό ή λογικό σε έναν βαθμό που σχετίζεται με την ανάπτυξη της φαντασίας ενός παιδιού πρώιμης σχολικής ηλικίας αλλά παύει να είναι αποδεκτό κατά την ενηλικίωση ενός ανθρώπου, ο οποίος αν μάθει να ζει με το ψέμα, δύσκολα το αποχωρίζεται γιατί τον διευκολύνει πρόσκαιρα σε κάποιες καταστάσεις διαχείρισης της καθημερινότητάς του αλλά τον καταστρέφει σε βάθος χρόνου, καθώς ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον τελικά και αρχικα...
Όσοι λένε ψέματα, φυσικά και δεν ζουν με ελευθερία αλλά είναι σκλαβωμένοι για την ακρίβεια σε μια μόνιμη κατάσταση μπαλώματος της ζωής και της προσωπικής λειτουργίας τους, η οποία τους εγκλωβίζει ολοένα και περισσότερο, σε σημείο που κάποια στιγμή αρχίζουν και οι ίδιοι να πιστεύουν τα ψέματα που λένε και να προσπαθούν να βγάλουν και τρελό αυτόν που τους τσακώνει να ψεύδονται ασύστολα...
Υ.Γ.: Προσωπικά κάνω πάρα πολύ το χαζό με όλους, γιατί αυτή είναι η καλύτερη τακτική, ώστε να καταλαβαίνεις ποιος είναι αληθινός και ποιος είναι πρώτος ξάδερφος του Πινόκιο, ενώ κάθε φορά που πιάνω κάποιον ή κάποια να μου λέει ψέματα τον λυπάμαι, γιατί αντιλαμβάνομαι σε τι σύγχυση ζει και τη αδυναμία χαρακτήρα και δυνατοτήτων έχει, καθώς οι πραγματικά ισχυροί άνθρωποι δεν λένε ψέματα ποτέ και αυτό τους κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς σε βάθος χρόνου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου