Ο Δημήτρης Δανίκας man to woman με την Ευίνα Μάλτση

Ο λόγος της, ορμητικά τρίποντα σαν αυτά που καρφώνει στο καλάθι. «Είμαι ένα κακό και άγριο κορίτσι», δηλώνει και με διορθώνει: «Οχι Ευανθία, Ευίνα». Κι όταν έρχεται η κουβέντα στα αρσενικά, δηλώνει ειλικρινέστατα πως τα βαριέται και τα αλλάζει μόλις «ξεφουσκώσει» η ένταση!

«Οταν μου αρέσει ο άλλος, θέλω αμέσως να τον
... καρφώσω»

Κάπου εκεί πήρε ανάσα. Είχε βάλει κάμποσα τρίποντα. Ηθελα κι άλλα. «Πες εσύ». Και είπα: «Ορμητική, σαρωτική, θυελλώδης, αποφασιστική και ολότελα “γυμνή”». Δηλαδή απροστάτευτη. Ακούγονται σαν κλισέ. Κοινοτοπίες. Πάνω της και μέσα της δεν είναι!
Ποια είναι; Μα φυσικά η Ευανθία Μάλτση από τη Γουμένισσα. Το τρίτο μεγαλύτερο οικιστικό συγκρότημα μετά το Κιλκίς και το Πολύκαστρο. Η Μάλτση των 39 ετών. Η «ατμομηχανή» των κυανόλευκων κοριτσιών. Η καρδιά, το μυαλό, το χέρι, το «όπλο» με το οποίο «σκότωσε» Ρωσίδες και Τουρκάλες κι έτσι η Εθνική κατάφερε για πρώτη φορά να σκαρφαλώσει στην τέταρτη θέση του Ευρωμπάσκετ και ταυτόχρονα να κατακτήσει από τώρα ένα εισιτήριο για το επερχόμενο Μουντομπάσκετ!

Σκηνή 1: «Ελληνίδα Ντάριλ Μίντλετον»

Η συνάντηση ορίστηκε στις 9 το πρωί με την... αυγούλα! Στο αγαπημένο μου στέκι «Daily» της Ξενοκράτους και του Γιώργου Ρεγγίνα. Τόσο παθιασμένος με το μπάσκετ ώστε να γνωρίζει ακόμα και το νούμερο περισκελίδας και του τελευταίου μειράκιου που έχει καταφέρει να βλέπει τον αγώνα από τον πάγκο της ομάδας του στη Β’ κατηγορία. Ο Γιώργος ήταν εκείνος που μου είπε για τη Μάλτση ότι «το παρατσούκλι που της ταιριάζει δεν είναι τόσο “θηλυκός Γκάλης” αλλά “Ελληνίδα Ντάριλ Μίντλετον”, ένα πρωτοκλασάτο θηρίο από την Αμερική που έπαιζε μέχρι τα 48 του χρόνια και έκανε καριέρα στην Ισπανία».
-Ευανθία, θα παίζεις μέχρι τα 48 σου χρόνια όπως ο Μίντλετον;
«Οσο αντέχει το σώμα μου. Και πού ’σαι; Οχι Ευανθία, αλλά Ευίνα».
Πριν προλάβω να το επεξεργαστώ, σε υποκλάσματα υποδευτερολέπτων μου εξήγησε:

«Το Ευανθία από την αγαπημένη μου γιαγιά από το σόι της μάνας μου. Που δυστυχώς "έφυγε" οριστικά πριν από μερικές μέρες, αλλά οι γονείς μου δεν μου το είπαν για να μην αναστατωθώ ψυχολογικά και η απόδοσή μου επηρεάσει την ομάδα. Ομως με φωνάζουν Ευίνα, δηλαδή καλή ίνα, που σημαίνει καλή πρώτη ύλη».



«Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;», τη ρώτησα. Και σε υποκλάσματα υποδευτερολέπτων με πλημμύρισε ορμητικό ποτάμι αρετών και επιθέτων: «Εντονη, παθιασμένη σε όλα, ακραία, ικανή για όλα, και για το καλό και για το κακό, πολύ ειλικρινής, αντιδραστική, νευρική, ανικανοποίητη, εγκεφαλική, ασυμβίβαστη, δεν γλείφω, φτύνω, πιστή με τους φίλους, τρελαίνομαι με τους ανθρώπους που με εμπνέουν, έχω την ανάγκη να θεοποιώ, να θαυμάζω. Με απλά λόγια είμαι ένα άγριο και κακό κορίτσι».


- Ξέρεις ποια σταρ ανταποκρίνεται στις δικές σου προδιαγραφές;
«Ποια;».
- Η Αντζελίνα Ζολί.
«Α, είναι το ίνδαλμά μου. Περίεργη, ανάποδη, απρόβλεπτη, ικανή για όλα».
Οταν έμαθε ότι ο Μπραντ Πιτ έπεσε στο κρεβάτι της Μαριόν Κοτιγιάρ, του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι.
«Καλά του έκανε».
- Κι εσύ το ίδιο; Δεν είσαι παντρεμένη;
«Παντρέμενη;», είπε με έκπληξη, «όχι δεν είμαι. Και ούτε θα γίνω. Ο γάμος είναι σύμβαση. Ο γάμος είναι μια υπόθεση τελειωμένη».
- Και οι σχέσεις; Η μία μετά την άλλη;
«Διαρκώς και ακατάπαυστα. Η μεγαλύτερη είχε διάρκεια περίπου έναν χρόνο. Αντε έναν και μισό».
- Και η μικρότερη;

Σκηνή 2: Τα τρίποντα και οι «μπάλες» της Ευίνας

Χαμογέλασε. Μια ώρα είπα από μέσα μου. Ισως τριάντα λεπτά. Και τότε ήταν που τα είδα όλα μπροστά μου. Οι αρσενικοί, σαν να είναι μπάλες. Πρώτα να τις ζουλάει και να λέει «φύγε εσύ, δεν κάνεις». Μετά ζουλάει τη δεύτερη. Τα ίδια. Μετά την τρίτη. «Α, εσύ κάτι κάνεις. Για να δοκιμάσω». Τραβάει ένα τρίποντο και στη συνέχεια του λέει: «Είσαι άχρηστος, φύγε, να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου».

- Και έρχονται οι «μπάλες»;

«Γιατί να μην έρχονται; Αλλά αυτή η αλληλοδιαδοχή και αυτή η επανάληψη σημαίνει κάτι. Το ανικανοποίητο δεν έχει να κάνει με τον άλλο. Εχει να κάνει με μένα. Αυτή η ανακύκλωση είναι το κίνητρο. Από εκεί πηγάζει η αδυναμία μου αλλά και η δύναμή μου. Εγώ διαλέγω, εγώ φεύγω, εγώ φταίω. Ολα είναι στο μυαλό μας. Το πιο καταστροφικό εργαλείο είναι η σκέψη, το μυαλό».



Οι αρσενικοί, σαν να είναι μπάλες. Πρώτα να τις ζουλάει και να λέει «φύγε, εσύ δεν κάνεις». Μετά ζουλάει τη δεύτερη. Τα ίδια. Μετά την τρίτη. «Α, εσύ κάτι κάνεις, για να δοκιμάσω». Τραβάει ένα τρίποντο και στη συνέχεια του λέει: «Είσαι άχρηστος, φύγε, να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου!»


- Μπας και έχεις διαβάσει πονήματα αυτοβελτίωσης και εσωτερισμού; Οπως ας πούμε του Οσο, του Τόλε και του Καστανέδα;
«Αυτά είναι μαθήματα ζωής. Το μυαλό κάνει σχέδια. Το μυαλό δεν σε αφήνει να χαρείς τη στιγμή. Το μυαλό σε οδηγεί στο αύριο. Και όταν έρθει το αύριο σε σπρώχνει στο μεθαύριο. Ετσι, τίποτα δεν χαίρεσαι. Ετσι, τρέχεις γύρω από τον άξονά σου και στο τέλος δαγκώνεις την ουρά σου».

Σκηνή 3: Τρελή από κ...!

Και ποιος ο λόγος αυτής της αέναης αλληλοδιαδοχής αρσενικών;
«Βαριέμαι εύκολα. Πλήττω αφόρητα. Πλήττω από την επανάληψη, από τη ρουτίνα. Τα ίδια και τα ίδια. Ο οργανισμός μου επιθυμεί το καινούριο, το νέο, το συναρπαστικό. Μόνο από αυτό ανεβαίνει η αδρεναλίνη μου. Μόνο απ’ αυτό ανοίγει η όρεξή μου και με πιάνει τρέλα από την κ....» (άσε να μη γράψω ολόκληρη τη λέξη).

- Μα πλήττεις επειδή το σεξ τελειώνει μετά από ένα, δύο ή τρία χρόνια;
«Πολλά λες».

- Τι μένει; Τι είναι αυτό που κολλάει εσένα με τον άλλον; Φυσικά τα βαθιά αισθήματα. Τα ανιδιοτελή. Που σπανίως υπάρχουν!
«Ετσι ακριβώς είναι».

Το ξανασκέφτηκε και είπε: «Με αυτά που λέω θα με “σκοτώσουν” στα social media. Δεν ξέρω τι μου έχει συμβεί, αλλά με σένα αισθάνομαι διαφορετικά. Ισως επειδή δεν μου κάνεις τυπικές μπασκετικές ερωτήσεις».

- Ασ’ τους να λένε. Είναι υποκριτές. Και από την υποκρισία προκύπτουν ένα σωρό άθλιες διαστροφές. Τη βρίσκουν με την πορνογραφία και την άλλη στιγμή, δημοσίως, παριστάνουν τις παρθένες. Εγώ θαυμάζω την ειλικρίνειά σου. Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα. Τόσο αυθόρμητοι. Τίποτα το ανθρώπινο δεν είναι αφύσικο και ανήθικο. Πραγματικά με εντυπωσιάζει η αποκάλυψη του χαρακτήρα σου!

Σκηνή 4: Πρώτα ξερογλείφει το λάδι και μετά πετάει το τηγάνι στον νεροχύτη

Το εννοούσα. Η χημεία ανάμεσά μας κυκλοφόρησε από την πρώτη στιγμή. Δεν την ήξερα. Την έμαθα με τα τρίποντα και τους εκατό πόντους με τους οποίους τουλούμιασε Ρωσίδες και Τουρκάλες και λοιπές δυνάμεις.
- Θα σου φανεί εξωφρενικό αλλά είναι αληθινό.
«Ποιο;».

- Οτι σχεδόν αγνοούσα την ύπαρξη γυναικείας εθνικής ομάδας μπάσκετ. Για πες μου, όμως, τι ακριβώς συνέβη στους δύο τελευταίους αγώνες με Γαλλία και Βέλγιο;

«Με εγκατέλειψε το μυαλό μου και μετά το σώμα μου».
- Μπας και βαρέθηκες όπως με τους άνδρες;

«Δεν ξέρω. Πάντως η αλήθεια είναι ότι διαρκώς αναζητάω κάτι καινούριο που θα με εξιτάρει. Μέσα μου συνυπάρχουν η αναρχία με την πειθαρχία. Η δράση με την αντίδραση. Αν είμαι ερωτευμένη, θα ορμήσω να τον δω εδώ και τώρα. Αν όμως εκείνος με πιέσει, θα αντιδράσω και τη σχέση θα την καταστρέψω. Στην πίεση τα καταστρέφω όλα. Η ένταση με ερεθίζει, με εκτινάσσει. Διαρκώς από τη δημιουργία στην αυτοκαταστροφή».

Πάλι εικόνες. Πάλι η Ευίνα με τα τρίποντα και τις «μπάλες». Τους ψήνει, τους τηγανίζει, μετά καταβροχθίζει το ασπράδι και τον κρόκο και αφού ξερογλείψει το λάδι, στο τέλος πετάει το τηγάνι στον νεροχύτη!
-Ποια η διαφορά ανάμεσα στη γυναίκα και τον άνδρα;

«Ο άνδρας ξυπνάει, πλένεται, φτιάχνει καφέ, ρίχνει ένα “καλημέρα” και φεύγει. Η γυναίκα όταν ξυπνάει θα ρωτήσει τον εαυτό της πώς κοιμήθηκε, αν νιώθει καλά, τι χρώμα να διαλέξει. Ο άνδρας με την ευθεία. Η γυναίκα με το ψάξιμο και την αυτογνωσία. Από τη φύση της τα μηρυκάζει όλα».
-Και πώς τους διαλέγεις;

«Τώρα αυτό δεν περιγράφεται. Είναι χημεία, κυκλοφορεί στον αέρα. Πάντως δεν θα πάω με κάποιον που έτσι και τον σπρώξω θα σωριαστεί χάμω».

Σκηνή 5: Ο άνδρας διαλέγει ομορφιά, η γυναίκα τρελαίνεται με το μυαλό

Κοίταξα πρώτα εμένα και ύστερα εκείνη. Μου ρίχνει μισό κεφάλι. Χωρίς τακούνια. Και τα μπράτσα. Ασε εκείνα τα μπράτσα. Ολο φλέβες. Να σουλατσάρουν. Επιθετική η πρώτη, καταστροφική η δεύτερη, σεξουλιάρα η τρίτη, αναρχική η τέταρτη, αρσενικοθήλυκη η πέμπτη.

- Η γεωγραφία του προσώπου σου θυμίζει τον Μικ Τζάγκερ πριν από 40 χρόνια. Ιδια λακκάκια, ίδια χείλη, ίδια μύτη, ίδιο διαπεραστικό βλέμμα!
«Πρώτη φορά μου το λένε αυτό. Χωρίς αυτά τα μπράτσα και αυτές τις φλέβες το μπάσκετ θα ήταν όνειρο απατηλό».

- Δηλαδή, για να επιστρέψω στις προδιαγραφές επιλογής ανδρών, με τον Γούντι Αλεν δεν θα πήγαινες ποτέ;
«Μα είσαι τρελός; Φυσικά ποτέ».

- Και η Σκάρλετ, η Εμα Στόουν, όλες αυτές είναι χαζές;
«Ξέρω κι εγώ; Κάτι θέλουν προφανώς».

- Δεν συμφωνείς ότι ο άνδρας διαλέγει με τα μάτια και η γυναίκα ερωτεύεται με τ’ αυτιά;
«Συμφωνώ και επαυξάνω. Το περίεργο, ανατρεπτικό, ιδιαίτερο, καινοτόμο, πρωτότυπο μυαλό τρελαίνει κάθε γυναίκα. Ο άνδρας καρφώνεται με την ομορφιά, η γυναίκα με το μυαλό».
- Πιστεύεις ότι σήμερα τα κορίτσια είναι πραγματικά απελευθερωμένα και χειραφετημένα;
«Εξαρτάται. Κάτι θέλεις να μου πεις...»

- Μια φίλη -και εννοώ φίλη- μου είχε εξομολογηθεί ότι χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος μέχρι να βρεθεί σεξουαλικά με τον άνδρα της.
«Και τι φταίω εγώ; Να προσέχεις τις φίλες σου. Εγώ αν είμαι ερωτευμένη, θα πάω από την πρώτη μέρα».

- Η ίδια φίλη, όταν της πρότεινα, έτσι για να την πειράξω, να έρθει το βράδυ να βρεθούμε με μια μικρή, πρώτα γέλασε και μετά εξαφανίστηκε. Εσύ τι θα έκανες;

«Εγώ θα σου έλεγα να μου γνωρίσεις πρώτα τη μικρή».



Στήθος με στήθος στη μάχη για την πρόκριση στον τελικό του Eυρωμπάσκετ 2017. Τελικά πήραμε εισιτήριο για το ερχόμενο Μουντομπάσκετ


Σκηνή 6: «Μ’ αρέσει ο άλλος; Θέλω να τον πηδήξω αμέσως!»

Σας το είπα. Η γυναίκα δεν παίζεται. Διαρκώς πανέτοιμη και αποκαλυπτική. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου με πρόλαβε στο φτερό.
«Εδώ που τα λέμε και για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι μέσα από τις σχέσεις αναζητούμε την αυτοεπιβεβαίωσή μας. Να είμαστε ακαταμάχητοι. Να μας θαυμάζουν. Να λιποθυμούν με την ομορφιά μας. Στην ουσία δεν υπάρχει ο άλλος. Πάντα για τον εαυτό μας. Ολος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό μας. Θέλω να αρέσω. Θέλω να με φλερτάρουν. Μ’ αρέσει ο άλλος; Θέλω αμέσως να τον πηδήξω!».

- Απόλυτη ελευθερία. Ετσι πιστεύεις, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
«Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και στη συνέχεια γίνεται δέσμιος. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται χριστιανός ορθόδοξος, μουσουλμάνος. βουδιστής ή άθεος. Η κοινωνία, οι γονείς, το εκπαιδευτικό σύστημα τον κάνει χριστιανό ορθόδοξο. Και γιατί υπάρχει θρησκεία; Επειδή πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές και τύψεις με την αμαρτία. Το σεξ είναι αμαρτία. Βλακείες. Οποιος πιστεύει στη μονογαμία έχει πρόβλημα και επειγόντως πρέπει να επισκεφθεί τον ψυχίατρο της γειτονιάς του».



«Με αυτά που λέω θα με “σκοτώσουν” στα social media. 
Δεν ξέρω τι μου έχει συμβεί, αλλά με σένα αισθάνομαι διαφορετικά. Ισως επειδή δεν μου κάνεις τυπικές μπασκετικές ερωτήσεις». Και όντως η συνέντευξη-ποταμός είχε αίσια κατάληξη και πολλή χημεία


- Δεν είναι εγωιστική μια τόσο κατηγορηματική, σχεδόν δογματική θέση;
«Καθόλου. Ε, λοιπόν, εγώ θέλω να είμαι ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσω. Δεν με αντέχεις; Φύγε! Δεν σε αντέχω; Φεύγω. Τόσο απλά. Αλλωστε από την Ιστορία γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα δημιουργικός και καταστροφικός. Μου αρέσει αυτή η παραλία; Θα χτίσω παράνομα. Μου αρέσει αυτό το λουλούδι; Θα πάω να το κόψω. Και μαζί με όλα αυτά ο ένας επιδιώκει να υποτάξει τον άλλον. Εγώ δεν είμαι αντικείμενο να με πετάξεις στην ντουλάπα σου. Οι πετυχημένες σχέσεις είναι όταν ο άλλος σε αγαπάει. Το σημείο G που ψάχνουν είναι στο μυαλό και όχι εκεί κάτω. Και για να ολοκληρώσω το ψυχογράφημά μου, παραδέχομαι ότι είμαι λίγο δήμιος. Αν μου φερθείς άσχημα, φύγε, θα σε τσακίσω. Αν είσαι ευγενικός, θα είμαι κι εγώ ευγενική μαζί σου».

Σκηνή 7: Οι αμαρτίες μιας killer είναι οι μασκαρεμένες αρετές της

Μετά από σχεδόν δύο ώρες ακατάσχετης αλλά απολαυστικής προφορικής σεξοθεραπείας μου είπε: «Πρέπει να φύγω. Το ταξί με περιμένει». Τότε ήταν που γύρισε τα κατάμαυρα μαλλιά της και μου έδειξε τη βάση του σβέρκου της. «Κοίτα», είπε, «τι γράφει;». «Killer», είπα. Δολοφόνος. Αυτό το μικροσκοπικό tattoo είναι ένας ακόμα αυτοπροσδιορισμός της!
Και καθώς έφευγε, αφήνοντας πίσω της χαμόγελο ικανοποίησης και είχε απομακρυνθεί, είπα, έτσι για να την πειράξω: «Δεν έρχεσαι να σου δείξω το σπίτι μου;». Το έπιασε στον αέρα και «σφύριξε» με ειρωνεία: «Αυτό το άκουσα!»

Ενα πράγμα αξίζει για οριστικό φινάλε. Οτι αυτή η καλή ίνα, η Ευίνα, η εξαιρετική πρώτη ύλη, μου θύμισε τη μνημειώδη φράση της Εμιλι Ντίκινσον, ίσως της πιο στερημένης γυναίκας και της πιο σπουδαίας Αμερικανίδας ποιήτριας, που έλεγε ότι «οι αμαρτίες μας είναι οι μασκαρεμένες αρετές μας».
http://www.protothema.gr/stories/article/694100/o-dimitris-danikas-man-to-woman-me-tin-euina-maltsi/